یادمه ۹ سال پیش که اولین وبلاگم رو باز کردم اولش برام کامنت های تبلیغاتی فقط میومد بعد من هم که نمیدونستم قضیه چیه ، هی میرفتم تو این سایتای تبلیغاتی میچرخیدم که ببینم چرا صاحب این پیج برا من کامنت گذاشته! آنقدر تباه بودیم اون موقع :))
حالا الان بیان طوریه که حتی پیام تبلیغاتی هم برا آدم نمیاد!
یک هشتگ هم میخوام بزنم تحت عنوان #روزگار_بدی_است_نازنین :))
من اون اولا، فک کنم چهار سال بشه (اوووه، واقعا چهار سال شد؟؟؟) منتظر کامنت هم نبودم. چون عادت نداشتم کسیو دنبال کنم یا کامنت بذارم، می‌دونستم جایی ردی اثری ازم نیست که بقیه بیان وبلاگم. همون مونولوگ بود و بود. یادش بخیر، دو نفر پیدا شدن هی اومدن و کامنت گذاشتن تا نطق کامنتی منم باز شد :))) الان هر دو سالی ماهی یه بارم گذرشون به ما که هیچ، به وبلاگ خودشونم نمیفته.